De nieuwe nomaden deel 4

Plaats reactie
Reisben
Berichten: 525
Lid geworden op: za 16 feb 2019 10:06

De nieuwe nomaden deel 4

Bericht door Reisben » za 2 mar 2019 10:26

Wat doen jullie zoal de hele dag, zei mijn zwager een tijdje terug.

Ik moest daar even over nadenken want hoe leg je uit wat je zo de hele dag doet? Dag in, dag uit?
Na een poosje wist ik het: “Harry”, zo heet mijn zwager, “Harry”, zei ik, “ik heb elke dag zaterdag”.
En wat doet een mens op zaterdag? Nou, van alles en niets. Alles mag, niets moet, alles kan, want winkels zijn open. Bouwmarkt, herenmodezaak. Sport, inkopen doen, terrasje, tuin, auto wassen, zeg nou zelf, collega pensionado’s, wat doen jullie op een gewone zaterdag?
Is ons leven nu onledig? Maar onledig is: bezig zijn met minder belangrijk werk. Is dat na veertig dienstjaren een breed geaccepteerde bezigheid?
Wij leven een ander leven dan veel gepensioneerden. Dat bevalt ons oneindig goed, al leveren we niet meer een toon aangevende bijdrage aan de maatschappij. Minder belangrijk werk leveren we. En financieel leveren we een belangrijke bijdrage. Want gepensioneerden geven geld uit!

Ik schreef ook al dat er gedachten door mijn hoofd waren gekropen over verveling enzo. Maar ons leven staat bol van de nieuwe ervaringen en kennismakingen. Geen kleurrijker volk dan overwinterende gepensioneerden. Uit alle lagen van de bevolking en dat zie je al meteen aan de onderkomens en transportmiddelen die ze hebben meegenomen. Toch klikt het aardig met al deze mensen, de gemeenschappelijkheidsfactor?

In de eerste maanden die wij onderweg waren hadden we geen TV aan boord van de caravan. Persoonlijk kan de TV mij gestolen worden maar mijn ega denkt daar genuanceerder over. Maar toen waren we onderweg zonder TV. En zie, in mei, als het rond een uur of negen donker wordt, kropen wij in bed. Beetje kletsen, beetje wifi als de camping dat leverde, maar dan gewoon: oogjes dicht. Wij sliepen de klok rond! Is dat afkicken van het werk, van het Nederlandse leven, van de routine? Was het de frisse lucht, de zon, de ervaringen van een nieuwe omgeving? Ik weet het niet maar ik weet wel dat het behaaglijk was om de volgende morgen pas op te staan als je vanzelf wakker was geworden. We trokken een beetje rond in Frankrijk en Spanje en gingen moe maar tevreden slapen.

Er kwam wel een TV aan boord al heb ik gevochten als een leeuw om dat tegen te houden, een schotel TV, en toen gingen we later naar bed. Toch hadden we de slaap nodig, blijkbaar, want we gingen een wekker zetten.
Ooit riep mijn vader, toen hij gepensioneerd was: “je denkt toch niet dat ik opsta als het nog donker is?” Ik begon dat te begrijpen. Waarom zou je, als het donker is, opstaan als je niets hoeft toedoen, het is zaterdag, immers! De wekker stond op negen uur en vaak was hij, de wekker, eerder wakker dan ik. We vonden het schandalig zo lang te slapen maar we veranderden het ritme niet. Waarom wel? We lieten het leven gebeuren en we hadden het naar onze zin.

Ons nieuwe levensritme had een nadeel. Als na de winter de seizoenen elkaar in Spanje opvolgen wordt het ook warmer. En zoals de gemiddelde Spanjaard weet is werken op het heetst van de dag niet prettig. Zij nemen dus siësta. Wij, simpele noordelingen, moesten daar aan wennen. In de eerste plaats gaan veel winkels dicht in siësta-tijd, in de tweede plaats wordt de dag een stuk korter als je je niet aanpast. Waar ik vroeger om zes uur opstond was dat ondertussen negen uur geworden. Het besteedbare deel van de dag was dus al drie uren korter geworden en wel in het koelste deel van de dag. Waar ik vroeger binnen een kwartier een bord pap en een Nespresso naar binnen werkte, gingen we nu rustig koffie drinken, ontbijten en weer koffie drinken. Niet, omdat het moet, gewoon, omdat het kan! En dan realiseerden wij ons dat veel winkels weer dicht waren als wij vonden dat het tijd werd om te gaan shoppen, in het heetste deel van de dag. Was in ons leven ledigheid ontstaan?

Verstandige overwinteraars staan net als de Spanjaarden vroeg op. Als je in het hete seizoen nog iets met je dag wilt doen moet je voor het middaguur het werk gedaan hebben. Daarna moet je in horizontale houding gaan. Pas als de zon duidelijk richting horizon gaat kun je weer iets gaan doen. Misschien leren wij dat nog ooit.

Velen van u, mede pensionado’s, zullen zeggen dat ze niet zo lang van huis kunnen. Afgezien van de sores rond het huis, waarover ik onze ervaringen al heb verteld, is er nog familie. Nu, dat argument kan ik ontzenuwen. Mijn vrouw gaat ‘even naar huis' als ze dat wil. De reden kan doktersbezoek zijn, aanvullende medicijnen, familiefeesten en verjaardagen, kleinkinderen of gewoon omdat ze het wil. Misschien staat u er net zo min bij stil als wij een paar jaren geleden maar je vliegt voor een habbekrats met een prijsvechter naar Nederland. We hebben keuze uit vliegvelden Alicante, Murcia en Almeria, de eerste op 160 km, de andere twee op 100 km. Alicante is dus even ver rijden vanaf de camping als Schiphol vanaf Groningen. Als je dan een beetje oplet en de prijsontwikkelingen op de websites van de vliegmaatschappijen volgt, kun je voor minder dan €50,- naar Nederland vliegen. Nu wij in Almere wonen is de reistijd per trein ten opzichte van Groningen ook teruggebracht van ruim twee uren tot een half uur. En met de 65+ kaart reizen we in de trein tegen laag daltarief. Omgekeerd kunnen onze kinderen deze afstand ook overbruggen, áls ze ons willen zien, als u voelt wat ik bedoel.

Er zijn overwinteraars die om medische redenen in Spanje verblijven. Een Engelse buurman vertelde dat hij thuis, in Engeland altijd ademhalingsmoeilijkheden had. In Spanje had hij nergens last van. Zon, of ik moet zeggen warmte, heeft een positieve invloed op bijvoorbeeld reuma en huidaandoeningen. Mensen met die aandoening kom je dus regelmatig tegen en vertellen dan dat ze zich onder de zon beter voelen dan thuis. Omgekeerd gaat er bij al die oudere mensen wel eens iets fout, er verschijnt dan een ambulance op de camping en soms een tijdje later een transporteur die de caravan ophaalt. Dan stoten wij elkaar aan en delen de gedachte: we moeten nu genieten en dat vooral niet uitstellen tot morgen. Voor je er om denkt kan het voorbij zijn.

Als je, zoals wij, eenmaal een beetje gesetteld bent dan gaat het gewone leven zijn gang weer krijgen. Er moeten boodschappen gedaan worden. Aan de Costa’s vind je overal wel een Lidl of Aldi waar je zonder kennis van de Spaanse taal je boodschappen kunt doen. De cassière roept weliswaar het te betalen bedrag in rap Spaans maar als je dat niet verstaat kun je op de display kijken. Maar nieuwsgierige mensen als wij zijn, stappen we ook bij de concurrenten van deze Duitse supers binnen. Carrefour, Mercadona, Dia, Spar, Erosky (echt!), Mas y Mas, Consum, en elke keten heeft wel wat eigen specialiteiten. En vroeg of laat moet je wel een kapper bezoeken, een apotheker, een kledingzaak.
Naast boodschappen zijn er onderhoudswerkzaamheden. Een caravan is niet specifiek voor permanente bewoning gebouwd, doe je dat wel dan komen de zwakke punten aan het licht. Bij ons was dat bijvoorbeeld de waterkraan. Er zit een microschakelaar in de kraan die de pomp aanstuurt zodra je de kraan bedient. Dat is meteen het zwakke punt. De bedrading in de kraan is niet bedoeld voor dagelijks gebruik, het hele jaar door. Merkwaardig genoeg valt het niet mee om in Spanje aan onderdelen te komen ontdekten wij na omzwervingen. Waar in Nederland meerdere giga-shops zijn voor kampeer- dan wel vrije tijd toebehoren, moet je die in Spanje zoeken.
Wordt vervolgd
Knaus Sport 450 FU Silver Selection met Hyundai Tucson

Gebruikersavatar
Jan Br
Berichten: 1546
Lid geworden op: wo 9 mar 2005 09:12
Locatie: Dordrecht

Re: De nieuwe nomaden deel 4

Bericht door Jan Br » za 2 mar 2019 11:16

RE.gif
Ik volg je artikelen over de nieuwe nomaden steeds en herken me in veel van wat je beschrijft. Wij zijn echter alleen gedurende de winter in Spanje (oktober/maart) over twee weken vangt onze terugtocht aan, maar ook daar nemen we lekker de tijd voor. Tijdens ons werkzame leven was het zo snel als mogelijk naar de eerste vakantiebestemming, maar nu vind ik dagelijkse afstanden van 350/450km meer als genoeg.

Ook wij krijgen van het thuisfront regelmatig vragen als “wat doen jullie nou zo de hele dag?” Ik vind jouw opmerking wel sterk, alle dagen zijn zaterdagen. 👍

Op de camping waar wij staan zijn allerlei zaken georganiseerd, sommige vanuit de camping, anderen gewoon door de campingbewoners zelf. We hebben hier een overdekt zwembad met een beperkt welnessgebeuren, daar kun je je wel vermaken, een grote sportschool, eveneens vrij toegankelijk voor wintergasten. Mijn vrouw is weer begonnen met schilderen. Ooit een hobby geweest die door druk werk is weggedrukt, maar hier weer volop aan de bak, de schildersezel staat paraat in de voortent. Diverse wandelgroepen zijn actief, geordend op zwaarte van het parcours. Niet te vergeten, jeu de boules, een groep van 50 man twemaal per week een middag (vrijblijvend, je bent er niet iedere middag) zelf vullen we veel tijd met flinke wandelingen, af en toe een bezoek aan een touristische trekpleister en verder vullen we de dagen met nieuwe sociale kontakten en wat thuis ook moet gebeuren, schoonmaken/onderhoud/winkelen/koken en de krant lezen bijvoorbeeld of bezoeken van het carvanforum.

Ook wij constateren dat de sociale kontakten hier op de camping zo makkelijk gelegd worden en zijn ook tot de conclusie gekomen dat het waarschijnlijk zo eenvoudig gaat omdat we veel gedeelde interesses hebben. Je leeft hier feitelijk uitsluitend met 65-plussers, maar je constateert tevens dat leeftijdsverschillen volledig wegvallen. Je moet ook nog wel over een zekere fysieke gezondheid beschikken wanneer je hier wil overwinteren.

Maar ALS er dan ook enig medisch ongemak zich aandient zijn de voorzieningen hier in dit deel van Spanje uitstekend. Nederlandstalige artsen/fysiotherapeuten/tandartsen (zelf bezoek ik een spaanse tandarts, ik ben in NL nog nooit in zo’n luxe en goed geoutilleerde tandartspraktijk geweest als hier en voor een fractie vd de Nederlandse prijzen.)

Een groot Spaaans ziekenhuis hier in Torrevieja ontvang buitenlanders met een ter beschikking gestelde tolk. De meeste ingrepen worden hier gewoon vergoed door de NL zorgverzekeraar, alhoewel we ook wel horen van verschillende vergoedingen afhankelijk van welke pakket/zorgverzekeraar je hebt.

Zoals gezegd, wij zijn begonnen aan de laatse maand van onze overwinteringsperiode 2018/2019 en gaan weer terug naar Nederland. Met uitzondering van de schoolvakantie zullen we ook nog wel wat andere campings in Nederland en Kroatie (juni) gaan bezoeken. Om met Brigitte Kaandorp te spreken, “We hebben een heeeeeel zwaaaaar leven😜😂🤣
Toyota RAV4 Hybrid 2.5ltr Style AWD 2023,
LMC 470E Passion, Kampa Ace Air 400 All Season, Thule 6200, Dometic 2200 airco, Simpark Easymatic, LiFeP04 30Ah, Alko ATC en nog een paar opties whistle.gif

Reisben
Berichten: 525
Lid geworden op: za 16 feb 2019 10:06

Re: De nieuwe nomaden deel 4

Bericht door Reisben » za 2 mar 2019 21:38

Helemaal herkenbaar Jan Br,
Wij kennen de omgeving van Torreviega ook redelijk goed, zo te proeven vertoef jij daar inderdaad in de buurt. Santa Pola, Catral,Guardamar, Pilar de la Horradada, zou kunnen.
Onze ervaring met medische verzorging sluiten naadloos aan bij die van jou, wij hadden een Nederlandse huisarts in Benijófar. En toevallig kregen wij vandaag bericht dat onze buurman op de camping bij Aquilas in allerijl naar het ziekenhuis moest in verband met zijn hart maar dat hij na prima behandeling al weer naar zijn paleisje mocht op de camping. Je hoeft niet bang te zijn dat de Spaanse medici naar je gaan staan te kijken als je de pijp dreigt uit te gaan, zal ik maar zeggen.
Knaus Sport 450 FU Silver Selection met Hyundai Tucson

Plaats reactie

Terug naar “Kampeerverhalen”